Ik ben gisteravond getroffen door een voedselvergiftiging. Gelukkig was ik precies op tijd thuis want een badkamer is makkelijker schoonmaken dan de binnenkant van de auto. Net even een half uurtje rondgehangen, maar toen ik het geluid hoorde van de koelkast die open ging, was het weer mis.
Een rustige nacht gehad en vanmorgen iets plezieriger wakker geworden dan gisteren. De wind is wat gaan liggen en ik kan het weer verdragen dat mijn vrouw naast mij aan tafel een broodje eet. Zelf hou ik het nog maar even op thee met thee. .
Mijn nette pak is terug van de stomerij en kan zo weer dienst doen bij een volgend diner. Op verzoek van een paar ongeruste medemensen heb ik het restaurant gebeld dat mij met dit rondje van de zaak naar huis heeft gestuurd. Ik ben niet boos, maar wel nieuwsgierig of er nog meer slachtoffers zijn gevallen. De chef is niet aanwezig. Ziek thuis hij belt zo spoedig mogelijk terug.
Volgens een kenner is een hele makkelijke proef, waarmee je honderd procent zeker kunt ontdekken waar je de voedselvergiftiging van hebt gekregen. Je moet precies de zelfde maaltijd voor je neerzetten en dan hoef je alleen maar te ruiken en als je dan misselijk wordt weet je het. Lijkt me een goed idee, maar waar haal ik om te beginnen slakken in een knapperig korfje van bladerdag gevuld met een combinatie van verse groente en Australische schapenkaas vandaan. Aan de gebakken aardappels zal het wel niet hebben gelegen...
De chef heeft gebeld en het is onmogelijk dat ik van zijn voedsel onwel ben geworden want dat is nog nooit gebeurd. 'Daar ben ik veel te zorgvuldig voor mijnheer Luikinga .' 'Dat geloof ik direct...Hoe is het met de ziekte?' 'Het gaat weer, dank u... Zware buikgriep. Dat heerst ontzettend op het ogenblik.
Vanmorgen tijdens het ontbijt een hevige discussie met mijn vrouw gehad. Zij probeert sinds gisteravond mijn zware voedselvergiftiging te degraderen tot een buikgriepje! Ik weet zeker dat ik darmtechnisch door de hel ben gegaan en dat de felle scheuten niets te maken hebben met een buikgriep. Waarom hebben mannen nou nooit eens het recht om ziek, zwak, misselijk en zielig te zijn.
Het heeft in ieder geval niet aan de slakjes gelegen want die heeft mijn vrouw op precies dezelfde manier klaar gemaakt. Toen ze voor me stonden voelde ik totaal geen nare dingen en ook binnenin gedragen ze zich voorbeeldig. Maar om nou meteen te zeggen dat het toch buikgriep is geweest gaat me even te ver. Morgen proberen we de gebakken Griet met een sausje van garnalen en kreeft, afgeblust met een scheutje cognac. Als dat er ook in blijft zitten wil ik er nog wel eens over praten.
Rij en buik voorzichtig, denk aan mij