Computer

Maandag

Mijn computer is na jaren trouwe dienst aan een opknapbeurt toe.
Het geheugen van de oude baas kan de moderne programma’s niet meer aan .Als ik niets vermoedend een verkeerd schijfje in zijn mond duw, begint hij te pruttelen blaast een paar rookwolkjes in mijn gezicht en gaat spontaan uit.
'Neem maar zolang een portable computer mee' zei de man die de operatie zou verrichten.
'Graag' riep ik want de schrijfmachine heb ik lang geleden aan een neefje meegegeven die hem weer heeft geruild voor twee Cd’s.
Het voordeel van zo'n klein ding is, dat je kunt gaan zitten waar je wilt. Zoals nu bijvoorbeeld: op de bank in de kamer. De teevee staat aan en ik kan het niet nalaten af en toe te kijken.
Een uur later heb ik nog geen letter geschreven. Als ik begin krijg ik van de computer de mededeling dat de batterij bijna leeg is.
Ik krijg opeens een geweldig idee. Opladen en morgen als we voor opnames naar Friesland moeten, ga ik lekker naast de regisseur in de wagen zitten en schrijf ik het stukje tussen Hilversum en Leeuwarden .Als we een beetje in de file staan, moet dat lukken.

Dinsdag

Geen letter. We waren Hilversum nog niet uit of Olaf de regisseur begon over zijn hond. Hij is de trotse eigenaar van een Bobtail en die hebben nogal eens last van hun ogen. Nou is dat heel zielig voor de hond, maar waarom hij nu uitgerekend op de dag dat ik rustig wil werken moet gaan tranen, is mij een raadsel. Er zijn weken dat ik denk 'goh zou de hond van Olaf ergens last van hebben, laat ik voor de zekerheid even bellen. Ik ben dus van goeden wille, maar nu kwam het even niet uit.
Omdat ik niet inging op het probleem van Olaf vroeg hij mij na dertig kilometer of er iets met mij was en zo niet, of ik me dan als een normale bijrijder wilde gedragen en een praatje wilde maken. Desnoods over het weer of de opvolger van Hans van Breukelen.
Ik schrok zo van deze opmerking dat ik de computer niet uit de koffer durfde te pakken. Voor je het weet ben je door zo'n ding een goede chauffeur kwijt.
Vlak voor Leeuwarden hadden we op een kameraadschappelijke manier alle wereldproblemen besproken en omdat dat we vrij laat klaar waren lag ik op de terugweg te slapen. Voor de zekerheid de batterijen nog even opgeladen en met een lekker boek naar bed.
Je kunt wel blijven werken. Morgen is er weer een dag

Woensdag

'Sinds wanneer kom jij met een diplomatenkoffer op de zaak 'vroeg Adje Bouman toen ik hem om half elf tegen kwam in de kantine.
'Solliciteer je voor hoofd personeelszaken?'
'Nee' zei ik, 'Deze jonge gaat meteen na het programma, dus om twee over twee, een stukje schrijven op een heel klein computertje dat nu nog in dit koffertje zit.'
'En onze bespreking dan?'
'Welke bespreking?'
'Over het carnavalsprogramma...Weet je nog. Lekker eten, beetje stappen om in de stemming te komen. Je laat me toch niet barsten hè?'
Ik zou niet durven 'antwoordde ik' Het kan vanavond ook nog.'
'Ga je nog schrijven?' vroeg Adje toen we om half een 's nachts voor het Veronica gebouw stonden.
'Morgen' antwoordde ik 'Als ik een beetje vroeg opsta Moet het lukken.

Donderdag

De klad zit er in. Vanmorgen om half acht wilde ik beginnen en kwam tot de ontdekking dat mijn koffertje met de computer nog bij Veronica stond. Omdat ik nog niet was aangekleed en er rond die tijd meestal een file staat tussen Laren en Hilversum, besloot ik nog even een half uurtje naar bed te gaan. Ik werd om tien uur wakker en was nog net op tijd voor de wekelijkse platenvergadering.'s Middags om half twee was de volgende meeting en terwijl 's avonds de plaatjes draaiden in de Luikgraaff lukte het ook niet. Ik heb de computer nu wel mee naar huis genomen en als het even meezit ga ik er morgen op werken. Dat zal trouwens wel moeten want de deadline is om twaalf uur

Vrijdag

Om tien uur stond een aardige mijnheer met mijn oude computer voor de deur.
'Hij werkt weer als nieuw Will' zei hij. Hoe is die portable je bevallen.
'Een fantastisch dingetje 'antwoordde ik.
'Hartstikke makkelijk...hij weegt niets ...je kunt hem overal mee naar toe nemen...je bent niet meer aan een plek gebonden als je wilt werken...Kortom de wereld gaat voor je open.
'Je hebt hem zeker veel gebruikt?'
'Nee.'
'Hoe komt dat?'
'Zoals ik zei, hij weegt niets..., je kunt hem overal mee naar toe nemen... en je bent niet meer aan een plek gebonden als je niet wilt werken...

Rij en draagbaar voorzichtig denk aan mij

Will

<< terug