ik heb vandaag tien goede voornemens gemaakt waar ik mij in het
komende jaar met ziel en zaligheid op wil storten.
Morgen begin ik, want een en ander zal mijn leven radicaal
veranderen. Ik denk niet dat vrienden en bekenden zullen zeggen wat
is die Luikinga opeens veranderd, maar het zijn de kleine dingen die
het doen.
De eerste goede zaak is vanmorgen om half acht gesneuveld. Ik had
me voorgenomen des morgens een half uurtje vroeger uit het waterbed
te klimmen, teneinde de dag te beginnen met een fikse wandeling.
Maandagavond was het wat aan de late kant geworden omdat een vriend
die ik maanden niet had gezien even langs kwam om bij te praten. Om
het gesprek een beetje op gang te brengen had hij een goed flesje
wijn meegenomen Rond kwart over twaalf wilde ik tegen hem zeggen dat
ik naar bed moest vanwege de ochtendwandeling, maar ik bedacht me op
tijd. Niet zeuren als de visite blijft plakken
was een van mijn goede voornemens. Nadat hij om half vier vertrok
voelde ik mij moe maar voldaan.
Toen ik net om negen uur wakker werd en naar buiten keek, zag ik dat
het flink regende. Het is kiezen of delen dacht ik en stapte voldaan
onder de douche.
De ochtendwandeling heb ik definitief geschrapt. Ik werd iets te
laat wakker en houd niet van een haastige spoed. Bovendien ben ik
verslaafd aan MASH en dat begint om half negen.
Adje Bouman goed verzorgen lukte aardig. Ik weet niet waarom ik me
dat had voorgenomen, maar het leek me wel leuk.
Toen hij na een kopje thee met een zoetje aan mij vroeg of ik een
broodje ham en een broodje kaas uit de kantine wilde halen, begon er
bij mij van binnen heel voorzichtig iets te rommelen .Daarna maakte
hij de fout te vragen of ik zijn broodjes ook nog even wilde smeren.
Ik heb het hele maaltje met een doffe dreun voor hem neergezet, en
meteen het kopje thee over zijn buro gekieperd.
Na een kleine vergadering tussen de heer Bouman en mij, heb ik
de thee van zijn buro gedept maar ik denk er niet meer aan in 1992
nog een poot voor hem uit te steken
Zonder dat ik er erg in had, zat ik met een sigaret in mijn hand.
Ik kreeg hem van Olaf, de regisseur van Hadiederen.
We waren op weg naar Rotterdam voor een opname toen we werden
ingehaald door een motoragent.
'Ik geloof dat ik te hard reed' riep Olaf
'Stom' zei ik 'In 1992 zal mij dat niet meer overkomen.'
'Uw rechterachterlicht doet het niet mijnheer' zei de agent.
'Rij even langs een benzinepomp en draai er een nieuw lampje in.'
'Dat was schrikken 'mompelde Olaf toen we weer reden.'Sigaretje
Luik?'
'Graag 'zei ik
Na twee trekjes dacht ik aan mijn goede voornemen niet meer te
roken. Maar ja, onder bepaalde zenuwslopende omstandigheden kun je
in de fout gaan.
Om bij te komen van het feit dat er wederom een goed voornemen naar
de knoppen was, heb ik twee uur later nog zo'n ding opgestoken.
Dit keer niet vanwege de schrik, maar gewoon voor de gezelligheid.
Eigenlijk heb ik er geen zin meer in. Voor je het weet loop je de
hele dag te denken 'dit moet ik niet meer doen' en 'hier zou ik
verandering in aan brengen' Het lijkt wel of er een vreemde
rondloopt die mijn kleren draagt.
Op deze manier haal ik Driekoningen niet zonder psychische hulp.
De kerstboom is de deur uit en ik voel me een stuk beter. De goede voornemens die nog waren overgebleven heb ik met de ballen en het engelenhaar ingepakt. Ze liggen daar goed en misschien komen ze het volgende jaar wel weer te voorschijn. Ik blijf weer zolang mogelijk in bed liggen, laat mijn kleren achter me slingeren, ruim mijn buro niet op, schrijf niets op in mijn agenda, eet regelmatig verkeerde, maar wel hele lekkere dingen, zit af en toe te slapen naast Olaf in de auto, haal wel eens een kopje thee voor Adje, maar weiger zijn broodjes te smeren en ik voel mij er prima bij.
Even kreeg ik vanmorgen de neiging om heel vroeg te gaan
hardlopen maar ik bleef dapper liggen.
Om tien uur ontdekte ik dat er nog een kerstkrans aan de buitendeur
hing. Die is nu weg en het leven gaat weer zijn gewone gangetje.
Rij en ruim voorzichtig denk aan mij